امام حسین (ع) در روز بیست و هشتم ذی‌الحجه با ورود به منزلگاه بیضه خطبه مشهورش را ایراد کرد و در این خطبه خود را اُسوه معرفی کرد.

به گزارش راسخون به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، کاروان امام حسین (ع) در روز بیست و هشتم ذی‌الحجه به منزلگاه بیضه رسید و تقریبا نیمروز در این منزلگاه توقف داشته است. منزلگاه بیضه بین عذیب‌الهجانات و واقصه بوده و متعلق به بنی‌یربوع‌بن‌حنظله بوده است.

چشمه آبی به نام بیضه در این محل بوده است و برخی از مسافران در این منزل، توقف و استراحت داشتند؛ بنابراین گزارش، مهم‌ترین رویداد در بیضه، ایراد خطبه عمیق و مشهور و پرمحتوای امام حسین (ع) است. 

اباعبدالله‌الحسین (ع) از زبان رسول خدا نقل کرد که هر کس سلطان ستمگری را ببیند که حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام کرده و پیمان خدا را شکسته و با قانون و سنت پیامبر می‌ستیزد و با چنین کسی به رفتار و گفتار درنیاویزد بر خداوند است که این خاموش ستم‌پذیر را با ستمگر در جهنم قرار دهد.

امام سوم شیعیان در بخش بعدی خطبه به بیدادگری بنی‌امیه و فرستادن نامه‌های اهل کوفه اشاره دارد. امام حسین (ع) در این خطبه خود را اُسوه معرفی می‌کند و به سرزنش پیمان‌شکنان کوفه می‌پردازد و سرانجام این پیمان‌شکنی را ترسیم می‌کند.

گفتنی است این خطبه را نه تنها یاران امام حسین (ع) که هزار تن همراهان حُر‌بن‌یزید ریاحی گوش دادند.

کاروان امام حسین (ع) در همین روز به منزلگاه عذیب‌الهجانات رسید و احتمالا شب را در این محل توقف کرده است. سرزمین عذیب‌الهجانات میان قادسیه و مغیثه است. این سرزمین سرسبز و خوش آب و هوا بوده و دارای قصر، مسجد و پاسگاهی بوده که محل نگهبانی برای ایرانیان بوده است.

امام حسین (ع) در عذیب‌الهجانات از یاران پرسیدند:در میان شما کسی هست که سمت جاده را بداند؟ هر کس راهی را نشان داد که ناگهان هفت سوار پیدا شدند که راهنمایی آن‌ها را شترسواری به نام طرماح به عهده داشت. این هفت نفر عبارت بودند از:۱. عمرو‌بن‌خالد صلداوی،۲. مجمع‌بن‌عبدالله‌العائذی (المذحجی)،۳. پسر مجمع‌بن‌عبدالله،۴. جنادة (جابر) بن‌حارث‌سلمان،۵. سعد غلام عمرو‌بن‌خالد،۶. واضح غلام ترک و ۷. غلام حارث.

برخی نافع‌بن‌هلال یا خدمتکار نافع را نوشته‌اند که اسب نافع به نام کامل را همراه آورده بود. برخی به جای سعد، سعید غلام عمرو‌بن‌خالد را نوشته‌اند. این عده برای یاری اباعبدالله از کوفه آمده بودند.

طرماح آذوقه و خواربار به مکه می‌برد تا به خویشاوندانش برساند. او پیشاپیش قافله، شعر می‌خواند که گواه شوق دیدار امام حسین (ع) بود.

طرماح اجازه گرفت آذوقه را برساند و بازگردد، اما زمانی بازگشت که در منزل عذیب‌الهجانات خبر شهادت امام سوم شیعیان را شنید. او اهل کوفه را رشوت‌زدگان دل‌باخته دنیا معرفی کرد.

خاطرنشان می‌شود پیشنهاد طرماح این بود که امام حسین (ع) به کوهستان سلمی و اَجاء برود تا به او نیرو برساند، اما امام سوم شیعیان نپذیرفت. حُر می‌خواست مانع پیوستن این عده به لشکر امام حسین (ع) شود که امام سوم شیعیان فرمود: اگر مانع شوی عهد ما شکسته خواهد شد (جنگ شروع می‌شود) و حُر آرام شد.

منابع:

۱. مجمع‌البلدان
۲. تاریخ طبری
۳. کامل‌ابن‌اثیر
۴. اعیان‌الشیعه
۵. مقتل‌الحسین بحرالعلوم
۶. الحسین فی طریقه الی‌الشهاده
۷. ابصارالعین
۸. آینه در کربلاست (محمدرضا سنگری)
/2759/